Agrotourism

համաշխարհային հարսանիքներ

Հնդկաստան

ԻՌԼԱՆԴԻԱ

Իռլանդական ավանդական հարսանիքներում հարսն ու փեսան մատանիներ են կրում չորրորդ մատի վրա, քանի որ ենթադրվում է, որ այս մատի երակները հասնում են անմիջապես սրտին և պատվին: Փեսան իր ձեռքն է վերցնում Իռլանդական ավանդույթում ասվում է. «Ամուսնացիր մայիսին, և դու ճիշտ կկործանվես, և հարսնացուն հագնում է այն օրը: Ամուսնացիր ապրիլին, ուրախություն նրա համար և ուրախություն նրա համար»: ձախ, սա լիքը սիրտ ներկայացնելն է:

Կլադդագի մատանին. սիրտ, որը պահվում է երկու ձեռքերով, թագով, որը ներկայացնում է սերը, հավատը

ՀԱՐԱՎԱՅԻՆ ԱՖՐԻԿԱ

ՀՈՒՆԱՍՏԱՆ

Հարսանիքից առաջ արարողություն են անում միայն կանանց համար։ Դրանում հարսի ընկերներն ու հարազատները «հենայով» ներկում են իրենց ոտքերն ու ձեռքերը։

Հարավային Աֆրիկայում հարսանիքից հետո մեծ խնջույք է կազմակերպվում, որը հայտնի է որպես Կարամու:

Հույն փեսացուներն իրենց հարսանիքի հրավերներով գինի են ուղարկում իրենց ընկերներին և ընտանիքին, իսկ հարսնացուներն իրենց հետ քաղցրավենիք են ուղարկում:

Հարավաֆրիկյան ավանդական հարսանիքը ներառում է միասնության մոմավառության արարողություն: Արարողության ընթացքում մի մեծ մոմ պահվում է չվառված՝ երկու փոքրիկ վառվող մոմերով: Հարսն ու փեսան վերցնում են փոքրիկ մոմերից մեկը՝ վառելու մեծ մոմը, որը խորհրդանշում է նրանց միությունը:

Հույն հարսնացուները կրում են դեղին կամ կարմիր շղարշ, որը խորհրդանշում է կրակը:

Տոնակատարության ժամանակ ընդունված է նաև ափսեներ կոտրել՝ հաջողություն բերելու համար: Խնջույքը տևում է ամբողջ գիշեր։

ԼԵՀԱՍՏԱՆ

Լեհական հարսանիքում հացը, գինին և աղը շատ կարևոր են։ Հացը ցույց է տալիս, որ նոր զույգը սոված չի մնա։ Աղը հիշեցնում է, որ ժամանակները կարող են դժվար լինել, բայց նրանք պետք է զբաղվեն այն ամենով, ինչ կարող է առաջանալ: Գինին ներկայացնում է լավ առողջություն և լավ հումոր:

Coco Chanel, byname of Gabrielle Bonheur Chanel, (born August 19, 1883, Saumur, France—died January 10, 1971, Paris), French fashiondesigner who ruled Parisian haute couture for almost six decades. Her elegantly casual designs inspired women of fashion to abandon the complicated, uncomfortable clothes—such aspetticoats and corsets—that were prevalent in 19th-century dress. Among her now-classicinnovations were the Chanel suit, the quilted purse, costume jewelry, and the “little black dress.”

Chanel was born into poverty in the French countryside; her mother died, and her father abandoned her to an orphanage. After a brief stint as a shopgirl, Chanel worked for a few years as a café singer. She later became associated with a few wealthy men and in 1913, with financial assistance from one of them, Arthur (“Boy”) Capel, opened a tiny millinery shop in Deauville, France, where she also sold simple sportswear, such as jersey sweaters. Within five years her original use of jersey fabric to create a “poor girl” look had attracted the attention of influential wealthy women seeking relief from the prevalent corseted styles. Faithful to her maxim that “luxury must be comfortable, otherwise it is not luxury,” Chanel’s designs stressed simplicity and comfort and revolutionized the fashion industry. By the late 1920s the Chanel industries were reportedly worth millions and employed more than 2,000 people, not only in her couture house but also in a perfume laboratory, a textile mill, and a jewelry workshop.

The financial basis of this empire was Chanel No. 5, the phenomenally successful perfume she introduced in 1921 with the help of Ernst Beaux, one of the most-talented perfume creators in France. It has been said that the perfume got its name from the series of scents that Beaux created for Chanel to sample—she chose the fifth, a combination of jasmine and several other floral scents that was more complex and mysterious than the single-scented perfumes then on the market. That Chanel was the first major fashion designer to introduce a perfume and that she replaced the typical perfume packaging with a simple and sleek bottle also added to the scent’s success. She partnered with businessmen Théophile Bader of the Galeries Lafayette department store and Pierre Wertheimer of the Bourjois cosmetics company, who both agreed to help her produce more of her fragrance and to market it in exchange for a share of the profits. After signing a contract wherein she received only 10 percent of the royalties, Chanel enacted a series of lawsuits in the ensuing decades to regain control of her signature fragrance. Although she was never able to renegotiate the terms of her contract to increase her royalties, Chanel nonetheless made a considerable profit from the perfume.

Chanel closed her couture house in 1939 with the outbreak of World War II. Her associations with a German diplomat during the Nazi occupation tainted her reputation, and she did not return to fashion until 1954. That year she introduced her highly copied suit design: a collarless, braid-trimmed cardigan jacket with a graceful skirt. She also introduced bell-bottomed pants and other innovations while always retaining a clean classic look.

After her death in 1971, Chanel’s couture house was led by a series of designers, withKarl Lagerfeld’s tenure (1983–2019) being the longest and most influential. Chanel’s shrewd understanding of women’s fashion needs, her enterprising ambition, and theromantic aspects of her life—her rise from rags to riches and her sensational love affairs—continued to inspire numerous biographical books, films, and plays, including the 1970 Broadway musical Coco starring Katharine Hepburn

Interests are different, as are tastes. If you have chosen a hobby according to your character և taste, then you are lucky, because your life becomes more interesting.

Hobbies are divided into four broad classes: to do something, to prepare something, to collect something, to teach something. The most famous thing is to do something. It covers a wide range of activities, from gardening to travel, from chess to volleyball.

Gardening is one of the oldest human hobbies. It is a well-known fact that the English are very fond of gardening and growing flowers, especially roses.

Adults and children love to play various computer games. This is a relatively new hobby, but it is becoming more and more popular. Works include painting, painting, sculpture, costume design, and crafts. Two of the most famous artists were President Eisenhower’s Sir Winston Churchill.

Some people like to write music or play musical instruments. Almost everyone collects something at some point in their lives: stamps, coins, matchboxes, books, notes, postcards, toys, watches. Some collections have no real purpose. Others become so large and valuable that they are housed in museums and galleries. Many world-famous collections started with one or two pieces. People with a lot of money often collect pictures, rare books and other art objects. Often such private collections are donated to museums, libraries, and public galleries so that others can enjoy their thoughts.

No matter what hobby a person has, he always has the opportunity to learn something. By reading about what interests him, he enriches his knowledge. Learning can be the most exciting part of your hobby.

Hobbies:

Tourism
Fishing
Waching Tv
Dance
Anime
Diving
Make up
Reeding
Rafting

Ռամոն / ծանոթանալ / աղջկա հետ:

Ռամոնը ծանոթացել է մի աղջկա հետ։

2. Մենք/ապրում ենք/ մեկ տարի Մայորկայում։

Մենք մեկ տարի է ապրում ենք Մայորկայում

3. (Դուք)/տեսնու՞մ եք/Ալմոդովարի վերջինը:

4. Երբեք / (ես) / լինել / Արգենտինայում:

Ես երբեք չեմ եղել Արգենտինայում

5. Եղբայրս / անցիր / իմ տան մոտով այս առավոտ:

6. Ելենա / արդեն / գնալ / քնելու:

Ելենա արդեն գնա քնելու

7.(Դուք) անձնագրի հետ/ունե՞ք խնդիրներ:

Դուք խնդիրներ ունեք անձնագրի հետ։

8. Իմ հարևանները / զանգում են / ոստիկանություն, որովհետև / տեսնում են / գողին աստիճանների վրա:

9. Այսօր առավոտյան/ (Ես չեմ սափրվել.

Ես չեմ սափրվել այսօր առավոտյան։

10. Տիկին Պերեսը/հիվանդանոցում լինելը/երկու անգամ:

Տիկին Պերեսը երկու անգամ եղել է հիվանդանոցում։

11. Խուան / մի սարքիր անկողինը հոս

Ես հավատում եմ, որ իմ կյանքն արտառոց չի եղել, բայց շատ ամբողջական է եղել։

Կարող եմ ասել, որ երջանիկ եմ եղել, չնայած վատ ժամանակներին՝ երկու անգամ ամուսնացել եմ, հինգ երեխա եմ ունեցել, շատ եմ աշխատել, այո։

Ես էլ եմ մի քիչ ճամփորդել, ծով եմ տեսել, ձյուն եմ տեսել, նավով եմ ճամփորդել. քսան տարի առաջ երկրորդ ամուսնուս հետ նավարկության եմ գնացել։ Եվ ես նաև Ամազոնի ջունգլիներում էի, երբ հանդիպեցի հարսիս, ով բրազիլուհի է։ Գեղեցիկ ճամփորդություն էր, տասը տարի առաջ, քիչ թե շատ։

Իսկ վերջերս ես սովորել եմ օգտվել ինտերնետից՝ թոռներիս հետ շփվելու համար, ուստի չեմ կարող բողոքել։

ՔԱՎՈՒԹՅԱՆ ՆՈԽԱԶ

Հին հրեաներն ունեին կրոնական մի սովորություն, ըստ որի տարին մի անգամ` նշանակված օրը բռնում էին երկու այծ, մեկին զոհաբերում էին աստծուն, մյուսին բաց թողնում ազատության մեջ: Այն այծի վրա, որին բաց էին թողնում, բոլորը հերթականությամբ դնում էին իրենց ձեռքերը, որով, իբր, իրենց մեղքերը տալիս էին այծին, իսկ նա իր հետ տանում էր անհայտ հեռուները:
«Քավության նոխազ» են անվանում այն մարդկանց, ովքեր իրենց վրա են վերցնում ուրիշի մեղքերը, երբ հանգամանքների բերումով ստիպված են լինում պատասխան տալ ուրիշի հանցանքի փոխարեն:

ԱՐԻԱԴՆԱՅԻ ԹԵԼ

Առասպելական հերոս Թեսևսը պետք է մարտնչեր Մինոտավրոսի` կիսացուլ-կիսամարդու հետ, հետո գտներ այդ հրեշի կացարանից չափազանց խճճված լաբիրինթոսից դուրս գալու ելքը: Հերոսը հաղթեց հրեշին, իսկ ահա երկրորդ խնդրի լուծման գործում նրան օգնեց Կրետեի արքա Մինոսի դուստր Արիադնան, որը հրապուրված էր Թեսևսով: Նա Թեսևսին տվեց կծիկ: Ամրացնելով թելի ծայրը լաբիրինթոսի մուտքին` Թեսևսը, ներս գնալով, բացում է կծիկը: Մինոտավրոսին սպանելուց հետո այդ թելի օգնությամբ գտնում է լաբիրինթոսի ելքը:
Այս թևավոր խոսքը նշանակում է ուղեցույց թել-դժվար վիճակից դուրս գալու ելք:

ԻԿԱՐՈՍՅԱՆ ԹՌԻՉՔ

Դեդալոսը` հանճարեղ ճարտարապետը, նկարիչը և գյուտարարը, այլ կառույցներից բացի ստեղծել էր նաև Մինոտավրոսի լաբիրինթոսը: Նա էր Արիադնային տվել թելի կծիկը Թեսևսի համար: Դրա համար Մինոս թագավորը Դեդալոսին և նրա որդուն բանտարկեց լաբիրինթոսում: Դեդալոսը իր և որդու համար թևեր պատրաստեց թռչունի փետուրներից` ամրացված մոմով, և նրանք թռան կղզուց: Սակայն Իկարոսը, հակառակ հոր արգելքին, շատ բարձրացավ` մոտենալով արևին, որն էլ հալեցրեց մոմը, և պատանին զոհվեց:
Նշանակում է խիստ համարձակ, վտանգավոր արարք:

ԿԱՍԱՆԴՐԱ  (ԳՈՒՇԱԿՈՒՀԻ)

Ապոլլոն աստվածը սիրեց տրոյական արքա Պրիամոսի դստերը` Կասանդրային, և նրան  օժտեց ապագան գուշակելու ընդունակությամբ: Սակայն աղջիկը մերժեց աստծու սերը, և վիրավորված Ապոլլոնը այնպես արեց, որ Կասանդրայի գուշակություններին ոչ ոք չհավատա: Նրան չհավատացին նաև այն ժամանակ, երբ գուշակեց, որ Տրոյան կկործանվի դանայացիների նվիրած փայտե ձիու պատճառով: Ըստ առասպելի` այդպես էլ եղավ:
Ժամանակակից լեզվում Կասանդրա անվանում են այն մարդուն, որը, կանխագուշակելով վերահաս դժբախտությունը, ի վիճակի չէ որևէ բան ձեռնարկել և ուրիշներին ևս չի կարողանում համոզել`միջոցներ ձեռնարկել դժբախտությունը կանխելու համար: Նշանակում է չարագուշակուհի:

ԱՌԱՏՈՒԹՅԱՆ ԵՂՋՅՈՒՐ